Herinneringen boekje voor je mini-me

Niets is zo belangrijk dan alle mijlpalen van je mini op te schrijven, of in ieder geval ergens te bewaren zodat je ze niet vergeet. Vajèn haar eerste hapje, de eerste keer omrollen en ga zo maar door, had ik allemaal netjes in een notitie gezet op mijn oude telefoon. Toen het moment daar was om mijn telefoon in te ruilen voor een andere haalde ik de telefoon leeg en zette hem terug naar fabrieksinstellingen. Dit had ik nooit maar dan ook nooit moeten doen.


Waarom niet? Omdat ik nooit meer gedacht heb aan die notitie. Datums waarbij Vajèn bepaalde dingen deed. Datums die vooral voor mij als haar mama ontzettend veel waarde hebben. Al die datums waren weg. Foetsie en kon ik niet meer terughalen. Terwijl ik dit typ kan ik nog witheet op mijzelf worden. Why oh why Kim! Het waren er zoveel dat ik ondanks diep graven niet ver kwam. Ik heb dit expres in een notitie gezet op mijn telefoon, omdat ik die altijd bij de hand heb en je dus direct de datum kan invoeren met hetgeen wat zij op dat moment deed. Waardeloos toch?

Inmiddels ben ik voor de tweede keer mama, van Esra en heb ik mijn lesje geleed. Ik schrijf nu alles, echt alles op. Maakt niet uit waar, ik schrijf het op. Het krijtbord in de keuken begint wat vol te raken. Maar ook schriftjes en andere papiertjes. Ik ben sucker voor schriftjes en notitieboekjes ohja en losse papiertjes. Weirdo! Maargoed, omdat Vajèn nu steeds meer gaat praten althans wat kleine woordjes begint te roepen en vooral na te roepen wil ik dit als haar mama dol graag bijhouden. Dat doe ik dan ook. Zodra zij iets nieuws zegt dan schrijf ik het meteen op. Dit is toch gewoon ontzettend speciaal? Bijvoorbeeld vorige week - Wij zeggen al ellende lang "love you" tegen Vajèn. Eigenlijk de hele dag. Zomaar. Uit het niets. En ja hoor die bewuste dag toen Bas naar zijn werk vertrok en wij tegen elkaar zeiden "love you" riep Vajèn dit een paar minuten later ook. Oke, offff you zei ze. Maar hey ze zegt het wel. Te lief, te leuk, te schattig! Iedere dag komen er weer een rotzooi woordjes bij. Zoals Waanom. Als papa en mama kun je hier toch intens van genieten. Dus ik schrijf alles op in haar persoonlijke boekje. Leuk om dit later met je dochtertje of zoontje terug te lezen.

Ik nam een normaal notitieboekje van de Action met lijntjes. En maakte hem een beetje extra liefelijk door er 2 kanten lintjes op te plakken. Ook van Action. Hierin ben ik begonnen met schrijven toen Vajèn in het ziekenhuis moest blijven na haar geboorte. Ik ben hem daarna een beetje uit het oog verloren eerlijk gezegd. Dus vandaar die domme notitie in mijn telefoon.

Het is zoiets tastbaars voor later wat allemaal terug gelezen kan worden of bepaalde dingen te vergelijken met je andere kindjes. Wat deed hij of zei eerder of juist later. Je merkt het al, ik kan er eindeloos over door ratelen. Ik ben zelf namelijk ook nog steeds mijn moeder dankbaar dat zij een fotoboek heeft bijgehouden van mij toen ik klein was. Van de geboorte tot ik wat ouder was. Dit is iets wat je zelf meeneemt en waar je altijd in terug kan kijken. Dit wil ik mijn kinderen ook meegeven als zij oud genoeg zijn. Net zoals een herinneringen box die ik voor beide meisjes heb staan. Hoewel die van Vajèn aanzienlijk voller is. Dat is toch vaak zo bij je eerste?

Je hebt tegenwoordig boekjes waarin je de woordjes en uitspraken van je mini in kunt opschrijven. Maar eerlijk is eerlijk wat moet je mini later met tig verschillende boekjes. Van de kraamtijd, de zwangerschap, de eerste woordjes en uitspraken enzovoort enzovoort. Een persoonlijk herinneringen boekjes van een notitieboekje is toch velen malen leuker? Hier heb je alles bij elkaar en mocht deze op ten duur vol zijn, kan het geen kwaad om een volgende te maken.

Ik heb bijvoorbeeld laatst iets opgeschreven voor Vajèn. Ik vroeg aan haar of ze een stukje kip wou waarop zij verbaasd antwoorden: "Pik?". Oh jongens ik heb zo enorm gelachen om dit en nog steeds. Ik bedoel, dit zijn van die dingen die je na weet ik hoeveel jaar gaat vergeten. Terwijl je hier waarschijnlijk zo hard om kan lachen als jij als oma zijnde op je bankje zit met je dochter/zoon en je kleinkinderen naast je en deze zin leest. Geweldig!